Een dag in het leven van een sekswerker

Alice is 25 jaar en ex-sekswerker. Jezelf blootgeven, dat vergt veel moed. Alice vertelt meer over hoe ze in het leven als prostituee rolde, hoe een dag als sekswerker eruitziet en hoe moeilijk het is om te stoppen.

‘MEZELF ALS PROSTITUEE ZIEN WAS EIGENLIJK NIET ZO CHOQUEREND’

Hoe ben je met sekswerk begonnen?

In 2015, toen ik twintig was en mijn relatie op de klippen liep, zocht ik werk dat ik van thuis uit kon uitvoeren, omdat er na de relatiebreuk niemand meer tijdens mijn werkuren op mijn honden kon passen. Na wat online opzoekingswerk kwam ik uit op drie keuzes: telefoonseks, webcamseks of onmiddellijk mannen ontmoeten. Ik huurde net mijn eerste appartement en toen er financiële druk op de ketel kwam, was de stap snel gezet en ben ik op een advertentie ingegaan.

Ik wist onmiddellijk dat ik voor een vrouw wou werken en zocht in de openstaande advertenties naar wie me snel kon aannemen. Dagelijks stortte ik een deel van mijn geld door naar mijn madam [vrouwelijke pooier, nvdr]. Vrij gemakkelijk. In het begin ligt de angst vooral bij de klanten, niet onmiddellijk bij je werkgever, want je kiest die zelf. Er is altijd wel een soort van verstandhouding. Achteraf gezien bleek dat een vrouw als pooier ook niet per se een betere keuze was. Ik heb mannelijke werkgevers gehad die me met meer respect behandelde.

Ik geloof niet dat iemand die in haar of zijn hele leven goed behandeld is er bewust voor kiest om een prostituee te zijn

Hoe gemakkelijk is het om die stap te zetten? Was je daarvoor al een open persoon op seksueel vlak?

Ik denk dat je toch aan een vorm van trauma moet lijden, of dat om andere redenen je zelfrespect lager ligt dan gemiddeld. Dat was bij mij toch het geval. Ik ben zelf van mijn acht tot mijn zestien jaar seksueel misbruikt. Mezelf als prostituee zien was eigenlijk niet zo choquerend. Ik geloof niet dat iemand die in haar of zijn hele leven goed behandeld is er bewust voor kiest om een prostituee te zijn.

Bovendien was ik een identiteitsloze ja-knikker in een relatie. Wat wél positief was aan mijn keuze, was dat ik leerde op persoonlijk en seksueel vlak de touwtjes in handen te nemen. Je leert je grenzen kennen. In relaties toom je je namelijk altijd meer in dan bij wildvreemden.

Had je relaties tijdens je periode als sekswerker?

Als ik een relatie had, dan stopte ik met het sekswerk. Gevoelens hebben voor één iemand en tegelijk seks hebben met een wildvreemde zijn niet te combineren voor mij. Dat voelt voor mij aan als verkrachting.

Wist je dichte omgeving, je vrienden en familie, wat je deed?

Ik heb dit langzaamaan geïntroduceerd bij mijn familie. Mijn moeder heeft me altijd gesteund. ‘Wat je ook doet, je zal altijd mijn klein meisje blijven’, zei ze. Mijn ouders en vrienden hebben me eigenlijk nooit veroordeeld. Ook later, tijdens mijn drugsverslaving, steunden ze me om ‘te doen wat ik moest doen’ en mijn verslaving zelf verder te bekostigen. ‘Er is niemand die je eruit gaat redden, enkel jijzelf.’

Ook mijn vrienden wisten het vrijwel onmiddellijk. Ik wou geen machtssituatie creëren waarin iemand op een feestje naar me toe kon stappen en me kon kleineren door te weten wat ik deed. Ik droeg mijn ‘geheim’ dus met trots. Iedereen wist het, waardoor ik altijd en overal steeds dezelfde persoon kon zijn.

Ik leefde als sekswerker in een comfortabele, maar geïsoleerde wereld. In die wereld wist ik perfect wat ik waard was

Hoe ziet een dag eruit als sekswerker?

Ik koos ervoor om overdag te werken. Ik nam mijn tijd voor mijn ochtendroutine. Daarna postte ik mijn eerste advertentie die zes uur online staat. Vanaf dan konden mensen me bellen om af te spreken. Fysiek kon ik niet meer dan vier klanten per dag aan, maar uiteindelijk was één klant per week genoeg om rond te komen. Je kiest zelf je regels. Sowieso zijn goede referenties belangrijker dan de uren die je werkt per dag.

Filterde je klanten op basis van buikgevoel?

Ja, tuurlijk. Wie enkel sms’te, negeerde ik standaard. Je weet gewoon dat daar te veel fakers tussen zitten. Een stem horen doet écht heel veel. Wanneer ik onrespectvolle vragen kreeg legde ik de telefoon op of blokkeerde ik de persoon in kwestie. Maar ik probeerde wel nooit zonder legitieme reden mensen te weigeren. Mijn persoonlijke smaak was geen reden tot discriminatie.

Welke vooroordelen leven er over sekswerk?

Sowieso leeft het feit dat je er stinkend rijk van wordt. Ik las recent dat de standaardprijs in Brussel twintig à dertig euro is, dat is absurd. Ik ben nooit onder mijn minimumbedrag van honderdvijftig euro gegaan. Naar het einde toe ben ik op basis van mijn goede reputatie mijn prijs gaan verhogen tot tweehonderd euro. Voor minder deed ik het niet.

In sekswerk bestaan verschillende categorieën: raamprostitutie, de laagste klasse, schippert rond een zeventigtal euro. In dat type sekswerk tref je hoofdzakelijk (buitenlandse) meisjes aan die gedwongen worden tot prostitutie. Escortes en privé-werkers verdienen ongeveer honderdtwintig à honderdvijftig euro, maar modellen met professionele foto’s, die liggen ver boven het gemiddelde in vergelijking tot de meisjes die er door omstandigheden ingerold zijn. Hun prijs kan oplopen tot vierhonderd euro per uur.

Tot slot zijn er nog de champagnebars, plekken in België waar illegale prostitutie gedoogd wordt. Officieel komen bezoekers namelijk enkel voor wat gezelschap van vrouwen en drinken ze een glas champagne. Uiteraard zijn er ook privé-kamers in de rest van het huis … In champagnebars verdien je zowel per glas op het drinken van champagne, als op het meegaan naar de kamer.

Naast het financiële vooroordeel, denken mensen ook steevast dat je geen waarde meer hebt als persoon. Je gooit zogezegd al je waarden overboord, maar daar ben ik het helemaal niet mee eens. Werken als prostituee leert je net heel veel belangrijke zaken over het leven.

Cijfers geven aan dat 89% van de sekswerkers ook zou willen stoppen, maar geen andere opties zien voor zichzelf, dat zijn harde feiten

Was het moeilijk om het leven als sekswerker te verlaten?

Voor mij was het moeilijk. Ik leefde als sekswerker in een comfortabele, maar geïsoleerde wereld. In die wereld wist ik perfect wat ik waard was. Mijn volledige identiteit lag in die wereld. In de ‘andere wereld’ wist ik niet wie ik was en al de waarden die ik had, die telden daar niet.

Cijfers geven aan dat 89% van de sekswerkers ook zou willen stoppen, maar geen andere opties zien voor zichzelf, dat zijn harde feiten. Stoppen is inderdaad moeilijk en ik heb het zelf gedaan met de hulp van de organisatie Violett in Antwerpen, die me ook in contact brachten met een therapeut.

Hoe verliep je proces om te stoppen?

Ik werd verliefd op een jongen, eigenlijk een ex, en dat is slecht afgelopen, omdat ik wist dat er geen toekomst in zat. Ik ben toen heel diep gevallen en dat resulteerde in een overdosis. Ik heb toen verplicht veertig dagen vastgezeten in een ziekenhuis en daar liep ik meer trauma’s op dan in heel mijn leven als sekswerker samen. Toen ik eruit kwam woog ik nog veertig kilo, dan was mijn lichaam niet eens sterk genoeg meer om het werk voort te zetten. Noodgewongen ben ik er dus uitgebleven.

Je spreekt over trauma’s tijdens je moment van opname, wil je daar iets over zeggen?

Ik werd op één vloer vastgehouden na mijn overdosis. Ik liep twee keer weg. De laatste keer dat ik wegliep, hebben ze mij zes dagen in een isolatiecel gehouden, de meerderheid daarvan werd ik vast getapet. Je mag je niet zelf wassen, je mag je eigen tanden niet poetsen, je mag niet zelf naar het toilet (dan trekken ze je kleren voor je uit). Ik heb mij drie dagen ingehouden tot het te laat was, dan stormen ze met een groep binnen, trekken ze je los, wassen je en dan ga je weer vast. Pas op, ze hebben ook voorgesteld dat ik uit de isolatiecel zou komen, maar ik besliste zelf om te blijven, zodat ze van me af zouden blijven, anders zou ik er toch gewoon weer terugkeren.

Heb je een klacht ingediend?

Toen ik een overdosis had, ben ik in een delirium tremens gegaan, het werd zwart voor mijn ogen. Ik weet hier zelf niets meer van, maar ik heb blijkbaar enkele hulpverleners aangevallen, iemand zijn bril kapotgeslagen en gebeten in de schouder. Ze hebben een klacht tegen mij ingediend en mij gelabeld als een crimineel. Ik geloof niet genoeg in het systeem om deze situatie verder aan te vechten. It’s fucked anyway.

Is drugs veelvoorkomend in de wereld van prostitutie?

Ja, sowieso wel! Ik heb mezelf altijd voorgehouden, ‘wanneer ik drugs nodig heb om seks te hebben, dan weet ik dat ik ermee moet stoppen’. Dan weet je dat je het niet meer nuchter aan kan. Bij mij bleef het gelukkig bij cannabis, maar het blijft wel een onnatuurlijke act. Net als bij het performen van bekende artiesten heb je na lange periode een coping mechanisme nodig en dat blijkt vaak drugs te zijn. Je verdooft je eigen gevoelens zodat je er tijdens de act niet te veel bij stil hoeft te staan.

Zijn er bepaalde klanten die je bijgebleven zijn?

Er zijn eigenlijk drie soorten klanten: diegene die met zoveel mogelijk mensen seks willen, singles met noden en tot slot de gekwetste personen, die na een echtscheiding bijvoorbeeld, absoluut geen relatie meer willen maar wel achterblijven met hun seksuele noden. Die laatste waren mijn favorieten, daar kon je echt verbinding mee maken. Hun verhalen roepen empathie bij je op, waardoor je automatisch extra lief wil zijn. Bij sommige was ik écht hun godin.

Je hebt natuurlijk ook altijd de mannen die om verkeerde redenen bij je aankloppen. Sommige weigeren bijvoorbeeld het condoom te gebruiken. In mijn ervaring bleek mijn grenzen aangeven wel altijd voldoende te zijn om gerespecteerd te worden. Een groot deel van de klanten weet immers dat sekswerk een onnatuurlijke vorm van seks is en dat er mannen met foute bedoelingen langskomen. Veel mannen doen dan net àlles om niet die persoon te zijn.

Het hielp ook dat ik altijd mijn eigen advertenties opstelde en heel duidelijk verwoorde wat mannen van me konden verwachten. Zo trok ik het type klanten aan dat net wat meer zocht dan enkel mijn lichaam en ook hunkerde naar die connectie. Naar het einde toe kon ik zo goed adverteren, waardoor geen enkele klant nog tegen mijn zin was.

Naar het einde toe kon ik zo goed adverteren, waardoor geen enkele klant nog tegen mijn zin was

Hoe heb je seks met iemand die je totaal niet aantrekkelijk vindt?

Er zijn twee opties: volledig dissociëren en je passief laten nemen, of ervoor kiezen om steeds op een bepaald minimum niveau te presteren. Om mijn eigenwaarde hoog te houden, koos ik steeds voor dat tweede. Je fantaseert over seks hebben met een persoon die je wel aantrekkelijk vindt. Na verloop van tijd lukt het om die knop om te draaien en je lichaam zijn ding te laten doen. Wil je genieten? Ogen toe en doe maar. Emotie zit naar natuurlijk niet in, je doet wat je moet doen.

Als prostituee heb je geen tot weinig rechten. Moet dat veranderen volgens jou?

Het is moeilijk voor de overheid om iets te beschermen dat illegaal is. Decriminaliseren van prostitutie is hoognodig. Als nu een meisje opgepakt wordt, kan al het geld dat ze spaarde worden afgepakt of ze kan een jaar in de gevangenis belanden. Maar ook het legaliseren is nodig om te kunnen beschermen. Zelfs wanneer je in een situatie komt waarbij een klant over de schreef gaat en de politie erbij moet komen, is dat altijd nadelig voor ons. Ook al zijn we het slachtoffer. De veroordeling blijft.

Wil ik zelf dat sekswerk wordt gelegaliseerd? Ik zou het liever allemaal opgedoekt zien, maar ik besef wel dat het nodig is om meer problemen in de maatschappij te vermijden. Maar ik moedig het absoluut niet aan. De beloning is groot, maar ik weet ook uit ervaring wat je ervoor opgeeft. Elke ziel die de stap niet zet, is voor mij een ziel gespaard. De gedachten die je over jezelf hebt, na x-aantal klanten, wens ik niemand toe. Er zijn écht andere opties.

Het is moeilijk voor de overheid om iets te beschermen dat illegaal is

Wat kunnen wij als maatschappij doen om het taboe rond sekswerk meer bespreekbaar te maken?

Het is vooral belangrijk om in je eigen seksualiteit comfortabel te zijn en daar bewust aan te werken. De vooroordelen die er leven vloeien voornamelijk voort uit angst en onbegrip. Als ieder voor zichzelf met de eigen seksuele beleving aan de slag gaat, dan volgt er volgens mij een positieve kettingreactie. We moeten leren aanvaarden dat seks normaal en oké is. Zolang we hierover gechoqueerd blijven, kunnen we niet verwachten dat we het beter doen als mens.

Sem Lannau van Genderspectrum in Gent en Morgane Gielen van het fotoproject No Babes nemen in hun podcast Taboo Talk interviews af met mensen die schoonheidsidealen in vraag blijven stellen en taboes willen doorbreken.

Samen kaarten ze elke week een moeilijk bespreekbaar thema aan: BDSM, transseksualiteit, polyamorie, seksueel misbruik bij mannen, … Je kan Taboo Talk o.a. beluisteren via Spotify of YouTube.

Galia Van de Wouwer is copywriter en oprichter van In eigen Woorden. Ze vertaalde de podcastaflevering rond Sekswerk naar papier.

Wil je de papieren versie van De Geus thuis ontvangen? Klik hier voor meer informatie.