In de nieuwste editie van ons magazine De Geus, vol kritische gedachten en opinies, staat keuzes maken centraal. 

Nee, geen pijnlijke kiezen, maar keuzes maken staat in deze Geus centraal. De verkiezingskoorts gloeit op, de peilingen voorspellen een monsterscore voor extreemrechts, politici presenteren de beste versie van zichzelf en alle partijen beloven beterschap. Maar wat zal u doen, beste lezer? Want ook wij dragen verantwoordelijkheid. Nadenken over de wereld waarin we wakker willen worden én uit ons kot komen om onze stem te laten horen, wordt essentieel. Tijd dus om kleur te bekennen en keuzes te maken! 

Ter voorbereiding lanceert deMens.nu de campagne ‘Hoe vrij denk jij?’. Een campagne die het belang van weloverwogen keuzes onderstreept. Test de vrijdenker in uzelf op www.hoevrijdenkjij.be, of nog beter: verspreid dit onder familieleden, kennissen of vrienden die u regelmatig betrapt op denkfouten. 

Het keuzevlammetje wordt in ‘Plakkaat’ alvast tweemaal aangewakkerd. Redactielid Jean Pierre Vanhee kiest voor een samenleving waarin burgers meer inspraak hebben en geeft een pleidooi voor burgerpanels. Hoewel de overheid meer aandacht en middelen schenkt aan vorming en welzijn, ziet hij met lede ogen toe hoe nog steeds veel jongeren uit de boot vallen. Hij raadt politici aan om meer te luisteren naar de brede bevolking en hen meer te betrekken in beslissingen binnen de jeugdsector en het onderwijs.  

Manu Robbroeckx, oud ’t Zaller maar vooral ook een van de stichters van de Unie van Vrijzinnige Verenigingen, kiest resoluut voor een volledige scheiding tussen kerk en staat. Nu commissies onderzoeken hoe de financiering van levensbeschouwingen eruit moet zien, is dit volgens hem het moment om hier definitief werk van te maken, aangezien dit de oorspronkelijke doelstelling was van de vrijzinnige gemeenschap. 

Rudy Van Giel, gepensioneerd huisarts maar helemaal niet op rust, maakte in de jaren 90 een bewuste keuze om zwaar zieke aidspatiënten te helpen. De Broeders van Liefde deden beroep op zijn expertise, maar hadden minder goedbedoelde motieven dan deze geëngageerde arts. Van Giel koos ervoor om zijn ervaring met dit genootschap publiek te maken, wat resulteerde in het boek Hoop met als veelzeggende ondertitel Broeders zonder Liefde. Rik Pinxten hoopt dat er op dit boek anders gereageerd wordt dan op de Canvasreeks Godvergeten: veel commotie, maar daarna terug vaagheid en een gebrek aan schuldbekentenis.  

Zoals u kan lezen, veel serieuze onderwerpen in deze Geus, dus koos de redactie bewust voor een extra portie humor: voortaan schenken wij u drie columns in plaats van twee.  

Onze Willem de Zwijger blijft op post. Na dertig jaar leven in chaos, selecteerde hij een opruimfirma die zijn leven ondersteboven haalt. Een keuze met verstrekkende gevolgen. 

Jean Paul Van Bendegem koos voor continuïteit. Na het afsluiten van zijn Abecedarium, ging hij in op ons voorstel om een volledige nieuwe column in te vullen. Voortaan zet hij zijn verbeeldingen voor ons op papier.  

Maar ook Sybille Vanweehaeghe, seksuoloog en moraalwetenschapper, vonden wij bereid om een nieuwe column te starten, ditmaal rond erotiek en seksualiteit. Zij zal voor ons steeds één lichaamsdeel bespreken en koos voor deze eerste editie de voet. Een bron van walging voor de ene, maar ook van genot voor de andere. 

Willem Elias vindt genot in de kunsten. In deze Geus bespreekt hij het werk van een van zijn favoriete kunstenaars, James Ensor. Vooral het antiburgerlijke, het groteske maar ook het carnavaleske weten hem te bekoren. Hij verkiest Ensor dan ook boven Van Gogh.  

Een alles bepalende keuze werd gemaakt door Patrick Haeck. Hij groeide tegen wil en dank op bij de Jehova’s Getuigen en moest een hartverscheurende keuze maken. Ofwel blijven deelnemen aan een sektarisch gebeuren waarin hij zich niet thuis voelde, ofwel afscheid nemen van zijn ouders, familie en vrienden. 

Of hoe kiezen soms toch pijnlijk kan zijn. 

 Griet Engelrelst