Het Geuzenhuis viert zijn vijftigste verjaardag. Reden genoeg voor de redactie om de geschiedenis in te duiken, maar ook om een blik te werpen op de toekomst in deze speciale editie van De Geus.

Niet alle kinderen en jongeren die hulp nodig hebben, krijgen die. En hoewel de overheid steeds meer in vorming en welzijn investeert, worden de structurele tekorten groter en de wachtlijsten langer. Hoe kan dat? Is de oplossing dan om nóg meer geld te pompen in de bestaande vaten? Of moeten we eens een nieuw vat uitproberen — eentje dat minder lekt?

Kunstkenner Willem Elias reflecteert over het feestjaar rond James Ensor en de tentoonstelling 'Rose, Rose, Rose à mes Yeux. James Ensor en het stilleven in België van 1830 tot 1930' in Oostende.

Patrick Haeck werd via zijn ouders al vrij jong ingewijd bij de Jehova’s Getuigen. Hij werd een ijverige vrome volgeling, ondanks de ingrijpende invloed ervan op zijn leven. Toen hij als ‘ouderling’ botste op dubieuze geldstromen, onaanvaardbare praktijken en leugens in de doctrines ging zijn geloof wankelen. Hij besloot zijn verantwoordelijkheden als Jehovagetuige te staken en werd daarop door de gemeenschap abrupt uitgesloten.

Een kerkuittreding, in de volksmond gekend als ontdopen, is een vraag die zich natuurlijk enkel stelt voor zij die (katholiek) gedoopt zijn. In de meeste gevallen gebeurt het doopsel op zeer jonge leeftijd, zonder dat men dit zelf bewust heeft meegemaakt, laat staan ervoor de toestemming kon geven. Eens volwassen kan men zich afvragen of dit wel is wat men zelf wou. Omdat men niet gelooft, of omdat men niet langer wil behoren tot het instituut omwille van bepaalde gebeurtenissen, of om nog andere redenen. Hoe kan men zich dan laten ontdopen en wat zijn daarvan de gevolgen voor de kerk? 

‘Het Wintercircus is uniek in zijn soort.’ Dat zijn de woorden van Geert Willemyns. Hij is één van de architecten van het Gentse bureau Baro, dat de recente renovatie van het gebouw voor zijn rekening nam. Uniek is vaak een gratuit modewoord, maar hier betekent het wel degelijk enig. Het Wintercircus is immers het laatste stenen circus ter wereld. En er zijn wel meer redenen waarom het Gentse gebouw generatie op generatie blijft betoveren. 

In zijn pas verschenen boek 'Filosofische Decamerone' neemt Acosta ons op reis doorheen de geschiedenis van de filosofie. De titel van het boek verwijst naar de 'Decamerone' van Boccaccio. In het boek van Acosta wordt er een filosofische vakantie genomen van tien dagen. Op iedere dag komt er een andere filosoof aan bod. Zijn verhaal begint in de vijfde eeuw voor onze tijdrekening met Heraclitus en eindigt in het hedendaagse Spanje met Preciado. De bedoeling van de auteur is geenszins het samenstellen van een canon, of het geven van een historisch overzicht met filosofen en scholen die representatief zouden moeten zijn voor de geschiedenis van de filosofie. Volgens Acosta creëert ieder tijdvak, en zelfs iedere filosoof, een eigen begrip van de filosofie en de geschiedenis van de wijsbegeerte.

Op de affiche van Nacht van de Vrijdenker staan dit jaar onder andere Yves Kibi Puati Nelen en Jean Paul Van Bendegem. Kibi (38) is een Antwerpse dichter en performer, Jean Paul (70) een Gentse filosoof en wiskundige. Wat volgt is een geanimeerd gesprek over literatuur en poëzie, engagement, geloof en ongeloof, maar ook over … baarden.

Sixtine Bérard en Sigrid Wallaert brengen op de Nacht van de Vrijdenker 2023 een individueel maar ook collectief en hoopvol verhaal van zoeken naar die ene daad van verzet, in een wereld die geregeld in brand lijkt te staan.

'Als mensen moeten we het zelf doen, maar daarom niet alleen', is voor huisvandeMens Gent - Eeklo de essentie van wat vrijzinnig humanistische morele bijstand voor hen betekent.